22 en 23 februari
Door: Manon en Michelle
Blijf op de hoogte en volg Leerlingen
23 Februari 2008 | Thailand, Bangkok
Hallo allemaal,
Vrijdagavond, 22 februari
Afscheid feest
Het was onze laatste avond op Din Dang. Alle vrijwilligers van TCDF kwamen naar Din Dang toe. We gingen met zijn allen rond het kampvuur zitten. Daar zongen Bow en Adun liedjes en ze maakten muziek. We vertelden elkaar onze belevenissen en bespraken wat we er van vonden.
Om de beurt moesten we naar voren komen en vertellen wat we geleerd hadden, wat we leuk en niet leuk vonden. Als je dat verteld had kreeg je een armbandje van iemand, die gaf je 3 gelukswensen en 3 wensen om het ongeluk bij je weg te houden.
Daarna ging Bow een show geven met vuurfakkels, dat was echt heel leuk! Toen gingen Ingrid, Frijk en Bow nog wat zeggen, Ze zeiden dat ze het heel gezellig met ons vonden en dat ze trots op ons waren. Toen was het tijd om even met zijn allen te huilen en te knuffelen.
Toen was het feest om 11 uur afgelopen en zijn we gaan slapen.
Zaterdag 23 februari
‘s Ochtends moesten we onze tassen pakken en de kamers schoon maken. Toen dat allemaal gebeurd was gingen we ontbijten. Na het ontbijt gingen we afscheid nemen van de moeder en nichtjes van Bow. We hadden met zijn allen geld ingezameld en in een pot gedaan, voordat we weg gingen hadden we die aan Bow gegeven. Hij wist niet wat hij moest zeggen hij vond het heel erg lief van ons.
Toen gingen met de auto naar TCDF. Daar gingen we met een groep kinderen paardrijden, een vossenjacht en engelse les doen. Ze waren heel enthousiast en deden goed mee. Om half 4 gingen de kinderen weer weg. Om 4 uur hadden wij samen met Ingrid een evaluatie over de tijd die we hier gehad hebben.
Ze vroeg ons of wij het ons zo voorgesteld hadden, en hoe wij vonden dat het ging, en over hoe het samenwerken ging met de andere vrijwilligers. Verder hadden we nog even met elkaar gepraat en wat gedronken.
Toen kwam het definitieve afscheid. Het was heel moeilijk, veel mensen moesten ook huilen want ze vonden het hier zo mooi en leuk en ze wilden nog niet weg, maar we waren aan de andere kant ook wel een klein beetje blij omdat we toch wel bijna naar huis gingen. Want thuis missen we ook wel heel erg.
We werden met 2 auto’s naar onze bungalows aan zee gebracht. We hebben 4 huisjes en het is hier erg gezellig. De bedden zijn hier gelukkig ook niet zo heel hard dus we zullen wel lekker slapen vannacht.
Dikke kus van Manon en Michelle!
Vrijdagavond, 22 februari
Afscheid feest
Het was onze laatste avond op Din Dang. Alle vrijwilligers van TCDF kwamen naar Din Dang toe. We gingen met zijn allen rond het kampvuur zitten. Daar zongen Bow en Adun liedjes en ze maakten muziek. We vertelden elkaar onze belevenissen en bespraken wat we er van vonden.
Om de beurt moesten we naar voren komen en vertellen wat we geleerd hadden, wat we leuk en niet leuk vonden. Als je dat verteld had kreeg je een armbandje van iemand, die gaf je 3 gelukswensen en 3 wensen om het ongeluk bij je weg te houden.
Daarna ging Bow een show geven met vuurfakkels, dat was echt heel leuk! Toen gingen Ingrid, Frijk en Bow nog wat zeggen, Ze zeiden dat ze het heel gezellig met ons vonden en dat ze trots op ons waren. Toen was het tijd om even met zijn allen te huilen en te knuffelen.
Toen was het feest om 11 uur afgelopen en zijn we gaan slapen.
Zaterdag 23 februari
‘s Ochtends moesten we onze tassen pakken en de kamers schoon maken. Toen dat allemaal gebeurd was gingen we ontbijten. Na het ontbijt gingen we afscheid nemen van de moeder en nichtjes van Bow. We hadden met zijn allen geld ingezameld en in een pot gedaan, voordat we weg gingen hadden we die aan Bow gegeven. Hij wist niet wat hij moest zeggen hij vond het heel erg lief van ons.
Toen gingen met de auto naar TCDF. Daar gingen we met een groep kinderen paardrijden, een vossenjacht en engelse les doen. Ze waren heel enthousiast en deden goed mee. Om half 4 gingen de kinderen weer weg. Om 4 uur hadden wij samen met Ingrid een evaluatie over de tijd die we hier gehad hebben.
Ze vroeg ons of wij het ons zo voorgesteld hadden, en hoe wij vonden dat het ging, en over hoe het samenwerken ging met de andere vrijwilligers. Verder hadden we nog even met elkaar gepraat en wat gedronken.
Toen kwam het definitieve afscheid. Het was heel moeilijk, veel mensen moesten ook huilen want ze vonden het hier zo mooi en leuk en ze wilden nog niet weg, maar we waren aan de andere kant ook wel een klein beetje blij omdat we toch wel bijna naar huis gingen. Want thuis missen we ook wel heel erg.
We werden met 2 auto’s naar onze bungalows aan zee gebracht. We hebben 4 huisjes en het is hier erg gezellig. De bedden zijn hier gelukkig ook niet zo heel hard dus we zullen wel lekker slapen vannacht.
Dikke kus van Manon en Michelle!
-
25 Februari 2008 - 17:10
Monique:
hoi allemaal,
Ik geloof best dat jullie het moeilijk vonden om gedag te zeggen tegen iedereen, uiteindelijk hebben jullie toch ongeveer 15 dagen met elkaar gewerkt enz. Daar krijg je weer vriendschappen mee, vraag hun mail even dan kun je thuis even mailen dat alles goed gegaan is naar huis toe.
Wat leuk die vossenjacht, michelle deed jij alsof je een wild zwijn was achter de bosjes de geluiden maken kun je al. (grapje).Allemaal een veilige reis naar huis ik hoop dat het vliegen netzo verloopt als de heen weg dan hebben jullie een rustige vlucht zonder turbulentie.
liefs en tot woensdag monique ma van judithxxxxxxx
-
25 Februari 2008 - 17:27
VERA:
Ben blij dat het er weer op zit want we hebben je best wel gemist. wel een hele onderneming en jullie hebben er wel wat van geleerd.Zie judith wel weer als ze thuis is en een hele goede reis naar dat koude kikker landje. GR Vera Kok
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
